فرهنگ امروز/ غزل لطفی مترجم:

آموزش و پرورش در هند توسط بخش دولتی و خصوصی اداره و بودجه تحصیلی از بخش مرکزی، ایالتی و محلی تامین می‌شود. طبق قانون اساسی هند، آموزش آزاد و اجباری حق تمام کودکان ٦ تا ١٤ سال است و نسبت مدارس دولتی به خصوصی ٧ به ٥ است. برای یافتن ریشه تعلیم و تعلم در هند باید به هزاره سوم قبل از میلاد سفر کرد، در هزاره بعد از آن قدیمی‌ترین متون مقدس مربوط به هندوییسم تشکیل شد. در هزاره اول قبل از میلاد نیز بودیسم ظهور پیدا کرده است. تحکیم فرهنگی که در زمان امپراطوری Mauvyag Gupta به وجود آمد بعدها بر فرهنگ‌های جنوب آسیا تاثیر فراوان داشت. در قرون وسطی ادیان یهود، زرتشتی، مسیحی و اسلام وارد هند شد و همین امر باعث آموزش ادیان مختلف در میان عامه مردم شد. در اواسط قرون ١٨ و ١٩ این کشور تحت حکومت بریتانیا بود که این موضوع نیز باعث یادگیری زبان انگلیسی و فرهنگ بریتانیایی در شبه قاره هند شد.
در حال حاضر اهداف آموزشی در مرکز و ایالات متعدد، مشخص شده و به مدارس ابلاغ می‌شود که البته با توجه به تعدد زبان‌های رایج در ایالات مختلف (١٤ زبان رسمی)، کتب درسی و آموزش‌ها نیز متفاوت و متنوع هستند.
آموزش ابتدایی در همه ایالت‌ها اجباری و برای همه اقشار جامعه پایه‌ریزی شده است. پس از آن، دو سال آموزش متوسطه برنامه‌ریزی شده است که این دو سال برای آماده کردن دانش‌آموزان جهت ورود به دانشگاه و یا اشتغال در بازار کار هدفمندی شده است.
در دبیرستان سه زبان آموزش داده می‌شود. همچنین ریاضی، هنر، بهداشت، ورزش، علوم اجتماعی و یک کار علمی نیز در برنامه آموزشی گنجانده شده است که بعد از موفقیت در این دوره دانش‌آموزان آماده ورود به دانشگاه می‌شوند.
گاندی، پیشوای فقید هند به آموزش و پرورش توام بر کارهای تولیدی تاکید کرده است.

روزنامه اعتماد